Küçük hikayeler

Lanetli


12 sene oldu kimseleri sevmeyeli. Sevemedim hep korktum sevdiğimi kaybetmekten. En son sevdiğim
kollarımda verirken son nefesini sadece "Neden" diye bir kelime döküldü dilimden. O gün
anladım lanetlendiğimi ve birdaha kimselerin beni sevemeyeceğini. Çok acı çektim çok yıprandım o
günden sonra ve cenazesinde öğrendim baba olacağımı. O mezarda şimdi 3 kişi yatıyor biri sevdiğim
kadın diğeri doğamayan çocuğum ve ben tabiiki. Kimseler inanmadı bana onca acıma rağmen. Hep
küçümsediler beni bir erkek böyle diz çökermi böyle küçülürmü dediler ve güldüler inadına ben ölmeyi
isterken. 7 sene yasını tuttum onun. Her doğum gününü yanlız kutladım ve şimdi onun doğum günü benim
doğum günüm oldu. Hala sevmekten korkuyorum. Korkuyorum çünkü içimde hep o düşünce var ya tekrar
kaybedersem, nasıl dayanırım bu defa ve ne zaman birini sevmek istesem kaybetmedim mi zaten. Ya
engeller vardı ya mesafeler vardı yada o benim onu sevdiğime inanmak istemedi. Sinsiydi hayat bana
karşı ve lanetlenmiştim bu çok büyük bir acı, kimseler beni anlamak istemediler dalga geçer gibi hep
güldüler ve bir kezde onlar vurdular kalbime saplanan o hanceri. Birini sevdiğimde mutlu olmayı
hakettiğimi düşünüyordum ve ona olan ilgimi dünyalara vermiyordum sevgim desen önünde ben bile
duramıyordum ama inandıramıyordum kimselere sevdiğimi. Şimdilerde yanlızım hala ne onu unuttum ne
sevmek istediklerimi, onlar beni her ne kadar unutmak isteselerde unutsalarda. Nasıl bir lanetti bu
üstümdeki neden bende vardı sadece? bilmiyorum. Ancak bende bir insanım ve yeniden sevmek bir aile
kurmak ve bir yuvaya sahip olmak istedim bunca zaman. Hep özlemini duydum içimde aşkam eve
geldiğimde kapımı açan bir sevdiğimin olmasının ve yaramaz çocuklarımın o baş ağrıtan gürültüsünde
başımı yasladığımda göğsüne sevdiğim kadının benim için atan bir kalbinin olmasını. Nefes almak bile
zor geliyorken bana şimdi kim tutar elimden kim sever beni hem artık bu saatten sonra ne kaybeden
üzülür bana ne bulan sevinir yeniden. Susuyorum hep sadece uzaktan bakıyorum hayatlara ama içimdeki
acı dayanılacak gibi değil bende bir insanım diye haykırsamda hayata lanetli bir adamım şimdi ve
beni seven biri olmayacak sanırım hayatımda...


Stromter gerçek bir hikaye

 
 

Onu Kaybettim


O nu ilk defa bir arkadaşımın davet ettiği doğum gününde görmüştüm. Öyle sıcak ve içten gülümsüyordu
ki gözleri kendimi alamıyordum. İlk defa böyle olduğumu hissettim. Mideme sanki bıçaklar giriyordu
ama bu bana acı değil tat veriyordu soluduğum hava bile değişmişti her nefesimde içime hayt
doluyordu.
Bir merhaba diyebildim sadece ve sakarlığım üstümdeydi ve o sadece bana bakıyor ve o sıcak
gülümsemesiyle beni daha bir sakar hale getiriyordu. Zor bela toparladım kendimi tam herşey yolunda
dediğimde benimle dans etmek istediğini söyledi. Çok iyi dans edebilmeme rağmen o gün onun
ayaklarına kaç defa bastığımı bilemedim. gözlerim onun gözlerinde ellerim belindeydi o kokusunu 12
sene sonra bile hala alabiliyorum çünkü içime işlemişti. O da benden hoşlanmış hatta beni sevmişti
ondan ilk öpücüğümü tartıştığımızda alabilmiştim bende ve o halimi herkez görmeliydi azım
kulaklarımda pişmiş bir kelle gibi gülüyordum sadece. Aradan 2 yıl geçmişti ve onunla herşeyimiz bir
di bizim zaten aşk dediğin bizim için
onun gözleriyle görmek
duyduklarını duymak
söylediklerini söylemek
ve dudaklarında kendini hissetmekti
Aşk onunla olmak değil o olabilmekti.
Biz onunla en mükemmel bütündük belkide ama o gün gelene kadar. O gün yine onu görmeye gittim evinin
önüne beni görebilmek için balona çıkmıştı birden ayağının altındaki halı kayımnca gölge gibi düştü
önüme ne olduğunu anlayamamıştım şaşkınlığım beni şok etmişti ben hatırlamıyorum ama görenler
söylemişti kollarıma alıp hastahaneye gitmeye çalıştığımı ve hergün önünden geçtiğim hastahaneyi o
son nefesini verirken bulamayışımı saatlerce kollarımda cansız bedeniyle ordan oraya koşup yardım
edin diyişimi. o gün onu kaybetmiştim kendimi kaybetmiştim öyle bir kayıp vermiştim ki hala kendime
gelememiştim.......


Stromter gerçek bir hikaye

 

 

Yeniden Sevmek



İnsan bir müddet sonra alışıyor acı çekmeye ve bağışıklıklar kazanıyor belkide acılara karşı.
Bende onlardan bir oldum bunca sene sonra ve alıştım hayata devam etmeye. Yıllar sonra beklediğim
yabancı geldi hayatıma onu bulduğuma nasıl sevindim hiç kimseler anlayamaz.
Onun karşısında ellerim titredi heycan yüreğimden fışkırıyordu ilk defa görüyordum onu ama
biliyordum hayatıma girmesi gereken kişi olduğunu. O da utangaçtı heyecanlıydı elleri titriyordu
merhaba derken bana ve eminim ona verdiğim gül duruyordur hala. İlk başlarda söyleyemedik bir
birimizden hoşlandığımızı ama heyecanımızdan belliydi neler hissettiğimiz. uzun uzun ettiğimiz
sohbetlerimizde artık ikimizde olmak istediğimiz yerddeydik bir birimizin kalbinde.
Alev alevdi onunla sevgimiz yangınlar yanıyordu bedenlerimizde birbirimizi seviyorduk sınır tanımak
istemiyorduk ama engellerim vardı önümüzde. Bu engeller yakalamıştı bizi ve aman vermez yollar vardı
aramızda isteseydik herşey bizimdi biz vardık sadece ama barikatlar koydu aramıza. O giderken sadece
suskun kalmalıydım ama yapamazdım bir kez sevdim kaybettim acım büyüktü yeniden yenilemezdim ölüm
bile bana az gelirken sevdiğim gitme diyemedim. Sevdim onu hemde çok fazla ve çok kısa bir süre
içerisinde defalarca söyledim ona sevdiğimi ama son konuşmamızda duyarken titrek nefesinde ağamaklı
sesini anlıyordum çaresizliğini. Gitme sadece sessizce yanımda kal ve ben uzattığımda tut ellerimi
seni seviyorum ve ben seni bekliyorum hala bıraktığın gibi sadece bir merhaba de bana yeniden ve sev
beni tüm o engellere rağmen bir şans ver ve gör nasıl biteceğini....

Lanetliydim ve onu da kaybettim... hala bana merhaba demsini ve benimle yeniden birlikte olmasını
bekliyorum çünkü hala çok seviyorum vazgeçmedim sevgimden vazgeçmek ihanet olur yüreğime sevdiğime o
yüzden inandım umutlarıma ve yeni hayllerimle onu bekliyorum.....


 

Stromter güzel hikayem bir siyah çiçekti belki de



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder